วันจันทร์ที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2557

nc kookmin2

NC KOOKMIN : 2
.
.
.
.
.
.
.
ร่างสูงหยุดการกระทำทุกอย่างลงก่อนจะจ้องมองร่างเล็กด้านล่างอย่างห้ามใจ ตอนแรกเขาก็แค่อยากจะทำให้จีมินได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่แทฮยองคนรักของเขาได้รับ แค่อยากจะทำให้คนตัวเล็กสำนึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำและขอโทษเขากับแทฮยอง แต่แล้วความคิดเหล่านั้นก็หายไปจากหัวของเขา กับมีเพียงแต่เรื่องอย่างว่าเขามาแทนเต็มไปหมด จองกุกไม่ใช่คนหื่นกระหายแต่อย่างใดเพียงแต่ใครที่ได้เห็นร่างเล็กในตอนนี้ก็คงต้องเป็นเหมือนเขา คนตัวเล็กในเสื้อเชิ้ตหลวมๆที่ไม่ค่อยจะพอดีตัวเสียเท่าไร ซึ่งในตอนนี้มันหลุดลุ่ยเผยให้เห็นซอกคอขาวที่น่าขบกัดเสียจริงๆ เมื่อมองต่ำลงกว่านั้นร่างสูงอย่างจองกุกถึงกับต้องกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ ยอดอกสีหวานอมชมพูเผยให้เห็นผ่านเสื้อขาวบาง ในตอนนี้ร่างสูงทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว 

'นายยั่วฉันเองนะ.. ' 

ร่างสูงบรรจงจูบลงอย่างนุ่มนวลที่ริมฝีปากบาง แต่ร่างเล็กกับหันหน้าหนีอย่างรังเกียจดวงตาคู่สวยเติมไปด้วยความเยือกเย็น 


"กะว่าจะนุ่มนวลด้วยซะหน่อย สงสัยคงชอบความรุ่นแรงสินะ ได้ฉันจะสนองให้นายเอง..หึ!" ร่างสูงรวบข้อมือเล็กขึ้นเหนือหัวก่อนจะปลดเน็กไทที่คอของตนมาพันธนาการมือเล็กไว้กับหัวเตียง 


"ปล่อยฉันไปเถอะนะจองกุก นายอย่าทำแบบนี้เลยนะ ฉะ ฉันขอร้องฮึก...ฮืออออ" คนตัวสูงไม่สนใจคำร้องขอของคนตัวเล็กสักนิดแม้คนตัวเล็กจะร้องออกมามากมายเท่าไรจะอ้อนวอนเขายังไงมันก็ปล่าวประโยค.. เพราะในตอนนี้จองกุกคิดแค่ว่าเขาอยากจะกลืนกินคนตรงหน้า และมันจะต้องไม่ใช่แค่อยาก ไวกว่าความคิดตอนนี้เสื้อผ้าของทั้งคู่ลงไปกองกับพื้นด้วยฝีมือของคนร่างสูงตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ 

'ฉันจะทำให้นายมีความสุขเองปาร์ค จีมิน' 

ร่างสูงก้มลงเลียยอดอกสีหวานอย่างหื่นกระหาย เพียงปลายลิ้นหนาแตะเข้าที่ยอดอก ก็ทำเอาร่างเล็กถึงกับสั่นละลิกไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน ได้แต่กัดฟันกรอดกั้นเสียงครางของตนเอาไว้ คนตัวสูงยังคงวุ่นอยู่กับยอดอกสีหวาน มือทั้งสองข้างที่เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปตามผิวเนียนขาว สร้างความเสียวซ่านให้คนด้านล่างไม่น้อย 


"อ๊ะ อื้อออ ยะ..หยุดเถอะนะจองกุก นายอย่าทำอย่างนี้เลยนะ อื้ออ! " คนตัวเล็กเมื่อเห็นคนตัวสูงที่วุ่นอยู่กับยอดอกของตนกำลังใจเย็นลง ก็รีบร้องห้ามก่อนที่คนตัวสูงจะไม่มีสติขึ้นมาอีก 


"อะไรกันนายก็อยากไม่ใช่หรอ" มือหนาลูบไล้ตั้งแต่ต้นขาขึ้นมาก่อนจะหยุดอยู่ที่แกนกายของคนตัวเล็กที่ตอนนี้เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเลื่อยๆ มือหนาจับเข้าที่แกนกายเล็กก่อนจะลงมือสาวมันช้าๆ เรียกเสียงครางจากคนด้านล่างได้เป็นอย่างดี 


"จะ.. จองกุก อื้อออ ยะ หยุดเถอะ อ๊าาาส์ " เมื่อได้ยินเสียงครางอันสุขสม(?) ของคนตัวเล็กยิ่งทำให้คนตัวสูงได้ใจใหญ่ มือหนาออกแรงสาวแกนกายด้วยความถี่เร็ว เพียงไม่นานร่างบางก็กระตุกเกร็งสองสามครั้งก่อนที่น้ำขาวขุ่นจะถูกปลดปล่อยออกมาเลอะมือหนาเต็มไปหมด 


"อ๊าา~ อื้ออออ..!! แฮ่กๆๆๆ" คนตัวเล็กหายใจหอบถี่ก่อนที่คนตัวสูงจะล้วงเกินเขามากกว่านี้ คนตัวเล็กใช่แรงเฮือกสุดท้ายยกขาขึ้นถีบเข้าที่อกของร่างสูงหวังจะให้ร่างของคนด้านบนล้มลงและใช้โอกาสนั้นในการหนี แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่คิด มือหนาจับเขาที่ขอเท้าของคนตัวเล็กก่อนจะยกมันพาดบนไหล่กว้าง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าที่หล่อเหลาของจองกุก 


"นายก็เสร็จไปแล้ว ที่นี้ถึงตาฉันบ้างแล้วนะปาร์ค จีมิน" 


"อย่าทำแบบนี้เลย ฉันขอร้องละปล่อยฉันไปเถอะ" 


"ได้สิ.. แต่หลังจากที่นายเป็นของฉันซะก่อนนะ หึหึ!" คนตัวสูงขยับมือสาวแกนกายของเขาจนแข็งชูชันก่อนจะจ่อมันที่ช่องทางสิหวาน ไม่รอช้าร่างสูงดันความเป็นชายเข้าไปในร่างของคนตัวเล็กทีเดียวจนมิด ไม่มีการเบิกทางก่อน ไม่มีสารหล่อลื่น อีกทั้งยังเป็นครั้งแรกของคนตัวเล็กด้วยแล้ว คนตัวเล็กกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด หยาดน้ำใสไหลลงมาอาบแก้มเนียนมากกว่าเก่า 


"อึก..!! อื้อออ เจ็บ! มะ มันเจ็บ!" ในตอนนี้คนตัวสูงรู้สึกสงสารคนตัวเล็กตรงหน้าแต่เพราะแรงอารมที่มากมายทำให้เขาหยุดมันไม่ได้ 


'ฉันขอโทษนะปาร์ค จีมินฉันขอโทษ.. ' 

ร่างสูงขยับกายช้าๆ นั้นยิ่งทำให้ร่างเล็กกรีดร้องหนักกว่าเดิม ร่างเล็กสั่นไปทั้งตัวเพราะความเจ็บปวด 


"อ๊ะ! เจ็บ อื้ออ.. อะ เอาออกไปนะ!! อ๊ะ อ๊าาา! " ร่างสูงก้มลงจูบหน้าผากร่างเล็กเบาๆเพื่อเป็นการปลอบประโลม ก่อนจะกระซิบแผ่วเบาข้างๆหู 


"อดทนหน่อยนะคนดี เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว" ร่างสูงขยับกายเร็วขึ้น มันแน่นมากจนคนตัวสูงขยับได้ลำบาก คนตัวสูงจึงก้มลงไปจูบปากร่างเล็กอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนด้านล่างขัดขืน คนตัวสูงกัดเบาๆที่ริมฝีปากเล็ก ทำให้คนตัวเล็กตกใจร่างสูงใช่จังหวะนั้นสอดลิ้นหนาเข้าไปในโพรงปากเล็กก่อนจะชกเอาความหวานจากปากอีกคน ลิ้นหนาตวัดหยอกล้อลิ้นเล็กเมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มผ่อนคายลงร่างสูงจึงขยับกายอีกครั้งอย่างเนิบนาบ เพื่อให้คนตัวเล็กได้ปรับตัวเสียก่อน มือเล็กทุบเข้าที่อกแกร่งเพื่อบอกว่าคนด้านล่างกำลังขาดอากาศหายใจ คนตัวสูงจึงถอดจูบออก 


"อ๊ะ! อ๊าาา~ สะ เสียววว" ร่างบางครางหวานหู เล่นเอาคนฟังอย่างจองกุกแทบคลั่ง ร่างสูงขยับกายเร็วขึ้นก่อนจะกระแทกย้ำๆที่จุกกระสัน ทำให้คนตัวเล็กลอยแทบไม่ติดเตียง ช่องทางคับแน่นตอดรัดแกนกายถี่ยิบ เพียงไม่นานคนร่างสูงก็ทนการตอดรัดของช่องทางร่างเล็กไม่ไหว คนตัวสูงถอดแกนกายออกเกือบหลุดก่อนจะกระแทกเน้นๆสองสามครั้ง 


"อ๊ะ! อื้ออ.. มะ ไม่ไหวแล้วว" ไม่ทันขาดคำน้ำกามขาวขุ่นถูกปลดปล่อยเข้าไปในกายอีกคน คนร่างสูงถอดกายออกช้าๆทันทีความเป็นชายถูกถอดออก น้ำรักสีขาวขุ่นใหลทะลักออกมาจากช่องทางสีหวาน ภาพที่เห็นนี้ทำเอาความเป็นชายของจองกุกขยายใหญ่อีกครั้งทั้งๆที่พึ่งสำเร็จกิจกรรมรักไปไม่ถึงสิบนาที บทรักของทั้งสองดำเนินไปเรื่อยๆจนเกือบเช้า ร่างสูงจึงยอมหยุดเกมรักลงก่อนจะนอนทับร่างบางโดยไม่ยอมถอดความเป็นชายออกจากร่างอีกคน ในตอนนี้ทั้งคู่นอนกอดกันแน่นหลังจากที่เหนื่อยจากเกมรักมาทั้งวัน 


___________________________

อ่านแล้วเม้มด้วยนะพึ่งแต่งเป็นครั้งแรกอาจห่วยเล็กน้อยหรืออาจจะห่วยมาก-..- ติได้นะจะได้เอาไปปรับปรุงครัชช

nc kookmin

NC KOOKMIN 

.
.
.
"นายจะทำอะไรนะจอน จองกุก!!" 


"ทำในสิ่งทึ่นายต้องการไง นายต้องการแบบนี้ไม่ใช่หรอ..หึ" ร่างสูงผลักร่างเล็กล้มลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมร่างเล็กไว้ ร่างเล็กที่อยู่ด้านล่างพยายามดันอกแกร่งให้ถอยห่างออกจากตน แต่กลับไม่เป็นผลนิหนัมซ้ำคนร่างสูงกับเข้ามาใกล้เข้ามากกว่าเดิมเสียอีก ตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงสองเซน 


"นายอย่าทำแบบนี้เลยนะจองกุก.." คนตัวเล็กพูดเสียงแหบพร่านพร้อมทั้งหยาดน้ำใสที่ไหลออกจากดวงตาคู่สวยลงมาอาบแก้มเนียนอย่างไม่ขาดสาย ตอนนี้ปาร์ค จีมินรู้สึกกลัวมากๆ ทั้งๆที่เขาต้องการเด็กคนนี้มากแท้ๆ แต่ทำไมกันละ.. ทำไมข้างในลึกๆถึงคิดจะต่อต้าน สิ่งที่เด็กคนนี้กำลังจะทำกับเขา.. มันไม่ใช่ความรักแต่อย่างใด มันคือความเครียดแค้น จองกุกเชื่อว่าจีมินเป็นคนทำให้วีคนรักของเขาต้องประสบอุบัติเหตุถึงขั้นนอนไม่ได้สติในห้องไอซียู แต่หากความจริงแล้วมันไม่ใช่ จีมินไม่ได้ทำอะไรเลย คิม แทฮยองเองต่างหากที่คิดจะฆ่าเขา เขาแค่ป้องกันตัวเพียงแค่นั้นเอง.. แต่หากพูดไปคนตัวสูงคงไม่เชื่อเขาเป็นแน่ แต่ถึงอย่างงั้นสิ่งที่เขากำลังจะพูดก็เป็นความจริง ถ้าเทียบกับตอนนี้เขาในสายตาจองกุกคงไม่ต่างอะไรกับฆาตกร 


'มันคงไม่เลวร้ายไปมากกว่านี้หรอก...' 


"ฉันไม่หลงกลกับมารยาของนายหรอกนะ ลูกไม้แบบนี้ใช่กับฉันไม่ได้ผลหรอกปาร์ค จีมิน" 


"ฉันไม่ได้ทำอะไรแฟนนาย.. " แฟนงั้นหรอ.. เจ็บจังแฮะ 


"เขาวิ่งตามฉันมา ฮึก... แล้วรถนั้น..รถนั้นก็ ฮืออออ... " ตอนนี้จีมินเสียใจมากเขาปล่อยโฮออกมาอย่างหนักโดยไม่สนใจคนด้านบนเลยแม้แต่น้อย ภายในใจก็ได้แต่คิดวนไปวนมาเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น 


'ฉันไม่ผิดนิ หมอนั้นวิ่งตามฉันมาเอง ฉันก็ไม่ได้เป็นคนขับรถคันนั้นสักหน่อยทำไมต้องมาโทษฉันด้วย ทำไมละ... ทำไมกัน' 


"นายคิดว่าฉันจะเชื่ออย่างงั้นหรอ นายเกรียดแทฮยองจะตาย!! " คนตัวสูงไม่พูดเปล่ามือหนาจับเข้าที่ไหล่เล็กก่อนจะเขย่าอย่างเติมแรง ทำเอาคนตัวเล็กไหล่แทบหลุด 


"ฉันเจ็บนะจองกุก!!" มือเล็กดันเข้าที่อกแกร่งสุดแรง เขาพยายามขัดขืนจองกุกอีกครั้งทั้งทุบทั้งตี แต่ผลที่ได้ก็เหมือนเดิมร่างสูงไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด 


"เจ็บงั้นหรอ มันยังไม่เท่ากับสิ่งที่นายทำไว้กับแทฮยองเลยด้วยซ้ำ!" ร่างเล็กจ้องตาร่างสูงเขม็ง เขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะ เขาก็บอกไปแล้วนิว่าแทฮยองวิ่งตามเขามาเองมันเป็นอุบัติเหตุ ทำไมไม่เชื่อกันบ้างนะ แล้วเขามีเหตุผลอะไรที่จะต้องทำร้ายแทฮยองด้วย เพียงเพราะแทฮยองเป็นศัตรูหัวใจของเขางั้นหรอ เพียงแค่นั้นนะหรอเขาคงไม่ยอมเป็นผู้ร้ายเพียงเพราะเรื่องแค่นี้หรอก 


"จะต้องให้ฉันทำยังไงนายถึงจะเชื่อ! ฉันต้องทำยังไงบอกว่าสิ ฉันก็บอกไปแล้วนิว่าฉั..อุ๊บ!!" คนตัวสูงประกบปากเข้ามาอย่างหนักหน่วงโดยไม่ยอมให้คนตัวเล็กพูดจบแต่อย่างใด เป็นเพราะแรงจูบของจองกุก ทำให้ตอนนี้ที่มุมปากของร่างเล็กอย่างจีมินมีเลือดซึมออกมา คงเป็นโชคดีของปาร์ค จีมินที่กลิ่นเลือดนั้นทำให้คนตัวสูงหยุดการกระทำทั้งหมดลง หรือเป็นโชคร้ายกันนะ.. . . .




________________________
ด้วยเหตุที่ว่าแต่งเอ็นซีก่อนตอนแรกทำให้เริ่มตอนแรกอยากมาก+กับความขี้เกียจ เลยคิดว่าจะไม่แต่งต่อละเอาเอ็นซีไปอ่านกันก่อนนะ ถ้าเกิดขยันขึ้นมาเมื่อไรอาจมาต่อตอนแรกตอนสองตอนสามตอนสี่บราๆและตอนจบ ซึ่งที่บอกไปยังไม่ได้เริ่มแต่ง-.-